01 kwietnia, 2015

Komisja pozywa Belgię przed TSUE za jednostronne negowanie A1 pracowników delegowanych

Wygląda na to, że Komisja Europejska nie zamierza biernie przyglądać się przypadkom przymusowego wcielania pracowników delegowanych do belgijskiego systemu ubezpieczeń społecznych. Od 2013 roku belgijskie prawo przewiduje możliwość objęcia ubezpieczeniem społecznym tego państwa pracowników delegowanych, dla których wydano ważne poświadczenia A1. Zgodnie z zasadami Rozporządzenia 883/2004/WE w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ubezpieczony może podlegać ubezpieczeniu tylko w jednym państwie. O tym, które to państwo w sytuacji transgranicznego prowadzenia działalności, świadczenia usług lub świadczenia pracy decydują reguły koordynacji (art. 11 - 16). Mają one na celu uniknięcie podwójnego ubezpieczenia oraz uniknięcie wyrzucenia ubezpieczonego z wszystkich systemów ubezpieczenia. Normy te mają charakter kolizyjny. Instytucja ubezpieczeniowa, która ustala ustawodawstwo mające zastosowanie wystawia dokument A1 poświadczający podleganie ubezpieczeniu społecznemu w tym państwie. Rozporządzenie wykonawcze 987/2009/WE do cytowanego rozporządzenia o koordynacji systemów ubezpieczenia społecznego pozwala kwestionować takie poświadczenie jedynie na drodze postępowania dialogowego między instytucjami ubezpieczeń społecznych zainteresowanych państw członkowskich. Takie rozwiązanie daje obywatelom UE korzystającym ze swobody przemieszczania się oraz przedsiębiorcom korzystającym ze swobody świadczenia usług pewność prawa. Otóż Belgia zmieniając swoją ustawę o ubezpieczeniu społecznym pozwoliła na obejmowanie obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym pracowników delegowanych, dla których ubezpieczenia społecznego ma zastosowanie prawo ubezpieczeń społecznych państwa wysyłającego. Taka praktyka ustawodawcza jest sprzeczna z zasadami UE, godzi w zasadę zaufania obywateli do prawa i zmierza do zablokowania swobody przemieszczania się i swobody świadczenia usług na wewnętrznym rynku UE. Jest także wyrazem protekcjonistycznych i dyskryminacyjnych praktyk władz belgijskich, które posługują się retoryką dumpingu socjalnego w celu ograniczenia dostępu do swojego rynku konkurencyjnych usług. Trzeba w tym miejscu dodać, że Rozporządzenie Rzym I i zawarta w nim zasada stosowania korzystniejszych minimalnych warunków pracy oraz dyrektywa 96/71/WE w sprawie delegowania pracowników w ramach swobody świadczenia usług skutecznie wykluczają możliwość stosowania dumpingowych stawek wynagrodzeń. To tymi instrumentami prawnymi wzmocnionymi przez uchwaloną w ub. roku dyrektywę wdrożeniową, która wzmocniła uprawnienia instytucji kontrolnych i ułatwiła ich współpracę transgraniczną powinna się posługiwać Belgia w celu zapewnienia ochrony socjalnej pracownikom delegowanym z innych państw członkowskich do wykonywania pracy na terenie Belgii. We wrześniu 2014 roku Komisja zażądała od Belgii wyjaśnień w tej sprawie. Od początku było jednak wiadomo, że przepisy belgijskie łamią prawo unijne. Miejmy nadzieję, że Trybunał Sprawiedliwości zdąży potwierdzić to zanim upadną firmy bezprawnie zmuszane do opłacania podwójnej składki na ubezpieczenie społeczne za swoich pracowników. MB

MOŻE CI SIĘ PODOBAĆ